Stracone złudzenia

"Łatwo się pisze, a trudno sprzedaje".Dwójka mężczyzn. Dwójka przyjaciół. Lucjan Chardon de Rubempre - młody poeta oraz Dawid Sechard - własciciel drukarni. Paryż w XIX wieku, srodowisko literatów, recenzentów, dziennikarzy, wielkiej sztuki. Szacunek? Uznanie? Z tą rzeczywistoscią nie mają nic wspólnego. Tutaj przychylnosc publicznosci zależy od pieniędzy. Kariera pisarza zależy od humoru prasy, która jednego dnia może ogłosic go wielkim, by drugiego zwyczajnie zniszczyc. Reguły tej gry są proste - decyduje rynek i układ sił. Brutalnie zderza się z tą rzeczywistoscią Lucjan, który za wszelką cenę pragnie w niej zaistniec. Podobnie Dawid, którego uczciwosc nie przetrwa bezwzględnosci innych przedsiębiorców. Jedno z najciekawszych dzieł Balzaca. Wnikliwe, dobitne, szczere i ponadczasowe. Powiesc dojrzałego realizmu, która na wskros wydaje się byc aktualna.Honoré de Balzac francuski pisarz okreslany mianem "mistrza realizmu", który żył w latach 1799-1850. Dziecinstwo spędził na prowincji, studiował prawo w Paryżu, ale swoje życie poswięcił pisaniu. Był tytanem pracy, pisał po kilkanascie godzin dziennie. Czynnie uczestniczył w życiu literackim. Jego największe dzieło to cykl "Komedia ludzka", w którym przedstawił czasy od rewolucji francuskiej do rządów Ludwika Filipa. W prozie łączył elementy realizmu z romantyzmem. Portretował kobiety po trzydziestce, mężatki - stąd popularne sformułowanie "kobiety w wieku balzakowskim". W Polsce pisarstwo Balzaca upowszechnił Tadeusz Boy-Żelenski, który przetłumaczył i wydał znaczną częsc "Komedii ludzkiej". Debiutował w 1829 roku utworem "Szuanie". Jedne z jego słynnych powiesci to m.in. "Ojciec Goriot", "Stracone złudzenia" czy "Eugenia Grandet". Autor zasila grono najwybitniejszych twórców pierwszej połowy XIX wieku.