Szewcy

Wsród szewców panuje niezadowolenie z trudów wykonywanej pracy. Czują się wykorzystywani przez bogatsze grupy społeczne, których przedstawicielem jest Robert Scurvy i jego poplecznicy. Postawa szewców prowadzi do buntu, a następnie do rewolucji. Konflikty zaczynają się piętrzyc i dotykac także wewnętrzne srodowisko buntowników. Tam, gdzie zaczyna się władza, konczą się sojusze i wspólnoty. Stanisław Ignacy Witkiewicz w groteskowym dramacie przedstawia katastroficzną (a jednoczesnie proroczą) wizję upadku społeczenstwa. Piętnuje osłabienie relacji międzyludzkich i wykorzystywanie ich do celów jednostki. Dramat Witkacego powstawał w pierwszej połowie lat 30. XX wieku, a ukazał się dopiero pod koniec II wojny swiatowej - w 1948 roku. Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885-1939) - polski malarz, dramatopisarz, prozaik. Twórca idei Czystej Formy. Syn artysty Stanisława Witkiewicza. Witkacy był twórcą wszechstronnym. Związany przede wszystkim z Zakopanem i Warszawą. Jako dramatopisarz uznawany jest za prekursora europejskiego teatru absurdu. Jego dramaty charakteryzują się odrealnieniem rzeczywistosci, surrealizmem i fantastyką. Wykorzystuje groteskę i humor absurdu. Jako katastrofista rozważa zagadkę bytu na tle historii naznaczonej chaosem rewolucji i totalitaryzmem zmierzającym do kresu. Najważniejsze z jego dramatów to: "Pragmatysci", "Wariat i zakonnica", "Matka"i "Szewcy".